Materiały edukacyjne - Szkoła podstawowa klasa 1-3

ETAP EDUKACYJNY: KLASY 1-3

NAJŚWIĘTSZE SERCE BOŻE,
POŚWIĘCAMY CI NASZĄ OJCZYZNĘ, RODZINĘ I NAS SAMYCH

CEL GŁÓWNY:

• Uświadomienie potrzeby wdzięczności Panu Jezusowi.
• Uwrażliwienie na dzieło odbudowy Pomnika Wdzięczności.

CELE SZCZEGÓŁOWE:

Uczeń:

• wyjaśnia komu i za co powinniśmy być wdzięczni;
• wymienia przykłady okazywania wdzięczności Panu Jezusowi;
• zna motywy wzniesienia Pomnika Wdzięczności (Najświętszego Serca Pana Jezusa) w 1932 roku w Poznaniu;
• rozumie motywy działań zmierzających do odbudowy Pomnika;
• podaje przykłady włączenia się w to dzieło.

METODY I TECHNIKI:

rozmowa kierowana, opowiadanie, burza mózgów, praca z obrazem, puzzle, makieta pomnika

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

opowiadanie, zdjęcia pomnika, kartki w kształcie cegiełki, kredki, klej, brystol, duże serce, arkusze szarego papieru, tekst pieśni

PRZEBIEG KATECHEZY:

1. Katecheta zaprasza uczniów do kręgu.

Dzisiaj chciałabym opowiedzieć Wam pewną historię o Jasiu, Sercu i bardzo ważnym pomniku.

Historia o Jasiu, Sercu i bardzo ważnym pomniku

Pewnego dnia Jaś wybrał się ze swoją babcią na wycieczkę ulicami Poznania, a że chłopiec uwielbiał zwiedzać stare zakątki miasta i podziwiać architekturę wielkich budowli, babcia Jasia zaprowadziła go na Plac Mickiewicza.

– Babciu, mówiłaś, że pokażesz mi jakieś bardzo ważne miejsce – przypomniał zniecierpliwiony chłopiec.

– Tak, Jasiu. Spójrz jesteśmy już na miejscu. To właśnie tutaj przed wielu laty stał wielki pomnik.

– Jaki? – zapytał babcię Jaś.

– Stał  tutaj pomnik poświęcony Najświętszemu Sercu Pana Jezusa – odpowiedziała babcia.

– I co się z nim stało? Opowiedz mi babciu! – poprosił chłopiec.

– No dobrze; usiądźmy na tamtej ławeczce.

 Jaś uwielbiał słuchać opowieści, więc z wielką ochotą usiadł obok swej ukochanej babci.

– Jasiu, bardzo dawno temu nasz kraj był w niewoli. Polska na długie lata zginęła z mapy Europy i świata. Będziesz uczył się o tym na lekcjach historii. Polacy nie poddawali się. Twój pradziadek był bardzo odważny i walczył w powstaniu wielkopolskim. W końcu po 123 latach niewoli Polska odzyskała niepodległość. Wtedy mieszkańcy Poznania, Wielkopolski i całego kraju postanowili wybudować pomnik.

– Dlaczego? – zapytał Jaś.

– Z wdzięczności. Chcieli podziękować Panu Jezusowi za dar wolności, za opiekę, za życie.

– I co się stało potem? Czy wybudowali ten pomnik?

– Tak. Pomnik był przepiękny.  30 października 1932 roku odbyła się tutaj wielka uroczystość poświęcenia pomnika. Nawet Polskie Radio transmitowało to wydarzenie.

–  Babciu, a ty też tutaj byłaś?

– Nie, Jasiu. Mnie jeszcze wtedy nie było na świecie, ale była tutaj moja mama, a twoja prababcia. To ona mi o wszystkim opowiedziała i przekazała mi te zdjęcia.

(katecheta pokazuje dzieciom wydruki zdjęć)

To Pomnik Najświętszego Serca Pana Jezusa.

– Jaki piękny! A gdzie jest teraz? – zapytał Jaś.

– We wrześniu 1939 roku Niemcy zburzyli go i do tej pory nie został on odbudowany. Najwyższy czas, by z powrotem znalazł się w naszym mieście, przypominając wszystkim idee naszych przodków – umiłowanie Boga i Ojczyzny – odpowiedziała babcia.

– Babciu, czy my możemy coś zrobić, by pomnik Serca Pana Jezusa został odbudowany? Przecież też mamy za co być wdzięczni Panu Jezusowi!!! – głośno powiedział mały Jaś.

2. Po wysłuchaniu opowiadania pyta dzieci:

• Jak miał na imię chłopiec?
• Z kim wybrał się na spacer po Poznaniu?
• O jakim pomniku opowiedziała chłopcu babcia?
• Dlaczego ludzie wybudowali ten pomnik?
• Co stało się z pomnikiem w 1939 roku?

3. Katecheta pokazuje dzieciom zdjęcia pomnika Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Katecheta prosi o odpowiedź na pyt. postawione przez Jasia:

„Czy my możemy coś zrobić by pomnik Serca Pana Jezusa został odbudowany?”

Rozmawia z uczniami zapisując ich odpowiedzi na tablicy.

Katecheta wyjaśnia  uczniom, że każdy z nas może pomóc w odbudowaniu pomnika. Opowiada dzieciom o inicjatywie odbudowania pomnika w Poznaniu. W podsumowaniu podkreśla, że tak jak przed laty budowa pomnika, a  dziś jego odbudowa  jest wyrazem wdzięczności Panu Jezusowi za okazane łaski. Następnie katecheta rozdaje każdemu dziecku małą kartkę w kształcie cegiełki. Prosi  by uczniowie narysowali, za co mogą być wdzięczni Panu Jezusowi. Niech mottem będą słowa z Pisma Świętego:

W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was. (1 Tes 5,16-18)

Katecheta zamieszcza cegiełki na brystolu – w miejscu figury Pana Jezusa dzieci przyklejają wielkie serce.

4. Katecheta wyjaśnia, że dzisiaj i my pragniemy okazać wdzięczność Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Prosi uczniów o wykonanie kolejnego zadania. Dzieli uczniów na 8 grup. Każda grupa otrzymuje fragment arkusza papieru oraz zapisane na kartce słowa. Zadaniem grupy jest zilustrowanie podanych słów. Po wykonaniu zadania uczniowie układają puzzle i odgadują słowa.

I grupa – Najświętsze Serce Boże,

II grupa – poświęcamy Ci

III grupa – Naszą Ojczyznę,

IV grupa – wioski i miasta,

V grupa – Nasze rodziny

VI grupa – i nas samych;

VII grupa – Serce Boże,

VIII grupa – przyjdź Królestwo Twoje!

Katecheta uczy dzieci powyższej pieśni.

5. Zadanie domowe dla chętnych.

Katecheta prosi, by uczniowie wykonali makietę pomnika. Najładniejsze makiety zostaną wystawione na wystawie w kościele parafialnym z okazji Uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa.

opr. Joanna Rzepka